برای ماه‌ها، جنگنده‌های اوکراینی به‌طور ناامیدکننده‌ای توسط مهاجمان روسی در جنگ بی‌دلیل آن شکست خورده‌اند، و آنها را مجبور به واگذاری قلمروهای بیشتر و تضعیف روحیه در حالی‌که کنگره ایالات‌متحده نگران بود.
ترس از شکست اوکراین در جنگ به دلیل کمبود سلاح به اوج خود رسید. اما روز شنبه، مجلس نمایندگان بالاخره بر بن بست غلبه کرد و 60.8 میلیارد دلار کمک به شدت مورد نیاز را تصویب کرد.
با توجه به اینکه سنا و پرزیدنت بایدن به این بسته چراغ سبز نشان دهند، شاید اکنون سوال بزرگ این باشد که آیا آن دور جدید کمک ها خیلی دیر شده است یا خیر.
چه چیزی اینقدر طول کشید؟
آخرین بار کنگره بخش قابل توجهی از کمک جدید به اوکراین را در دسامبر 2022 به مبلغ تقریباً 45 میلیارد دلار تصویب کرد.
رئیس مجلس مایک جانسون (R-La.) در آن زمان با آن مخالفت کرد، زمانی که به عنوان بخشی از کل هزینه های 1.66 تریلیون دلاری بود، چند روز قبل از اینکه جمهوری خواهان رسماً اتاق را بازپس گیرند.
تا آگوست سال گذشته، پرزیدنت بایدن برای کمک بیشتر به اوکراین – 13 میلیارد دلار برای دفاع و 8 میلیارد دلار برای پرونده های بشردوستانه – به کنگره مراجعه کرد – چیزی که صرفاً قصد داشت کیف را تا پایان سال به پایان برساند.
نیازی به گفتن نیست که این اتفاق نیفتاد.
مخالفت فزاینده محافظه‌کاران نسبت به کمک‌های خارجی به اوکراین، درگیری‌های داخلی بین جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان، سرنگونی رئیس‌جمهور، جنگ اسرائیل و حماس، و یک مبارزه طولانی بر سر هزینه‌ها، مانعی بر سر راه بودند.
جورج باروس، سرپرست تیم روسیه در مؤسسه مطالعات جنگ، به The Post گفت: «اوکراینی‌ها در اواخر سال 2023، حدود نوامبر، دسامبر، نشانه‌های واضحی از کمبود مهمات حیاتی نشان دادند.
اوکراینی‌ها واقعاً به این کمک نیاز داشتند، نه امروز، اما شش ماه پیش به آن نیاز داشتند.»
در حالی که اوکراینی ها در میدان جنگ دست و پنجه نرم می کردند، فلج سیاسی و حزب گرایی گریبانگیر ایالات متحده شد. جانسون بدون هیچ تجربه‌ای در بالای حزب به بلندگو منجنیق شد و دست وحشتناکی برای بازی به او داده شد.
او مجبور شد آتش‌های سیاسی را در دعواهای مختلف قانونی مانند هزینه‌ها و قانون نظارت بر اطلاعات خارجی خاموش کند. جانسون تصمیم گرفت با آنهایی که پیش از مسئله خاردار کمک به اوکراین، که حزب او را دچار اختلاف کرده بود، مقابله کند.
ما اقدامات مهم زیادی داشتیم که باید انجام می شد و در سریع ترین زمان ممکن به آن رسیدیم. این یک موضوع مهم است.
فکر می‌کنم ما کارمان را اینجا انجام دادیم و تاریخ به خوبی درباره آن قضاوت خواهد کرد.»
آیا این کمک برای اوکراین کافی است؟
به نظر می رسد مقامات ارشد اینگونه فکر می کنند – حداقل تا پایان سال.
ویلیام برنز، مدیر سیا، هفته گذشته به کنگره گفت: «با کمک‌های نظامی، چه از لحاظ عملی و چه از لحاظ روانی، اوکراینی‌ها کاملاً می‌توانند تا سال 2024 خود را حفظ کنند و دیدگاه متکبرانه پوتین را که زمان به نفع اوست، خنثی کنند».
اما اگر کنگره این کمک‌ها را تأیید نکند، برنز هشدار داد که «خطر واقعی» اوکراین وجود دارد که می‌تواند تا پایان سال از دست بدهد یا اینکه روسیه در موقعیتی قرار خواهد گرفت که «اساساً شرایط یک راه‌حل سیاسی را دیکته کند».
نیکلاس لاکر، یکی از همکاران پژوهشی برنامه امنیت ترانس آتلانتیک در مرکز امنیت جدید آمریکا، به روزنامه پست هشدار داد: «این به شدت مورد نیاز بود، اما یک گلوله نقره ای نیست.
لاکر توضیح داد که انتظار می‌رفت سال 2024 سال سختی برای اوکراین باشد، اما عقب‌نشینی‌ها در میدان نبرد – که تاخیر در کمک‌ها به آن کمک کرد – موانع قابل توجهی برای اوکراین ایجاد می‌کند.
علاوه بر این، ضعف خود ایالات متحده در تولید مهمات حیاتی مورد نیاز برای جنگ زمینی طولانی مدت به دلیل زوال صنعتی است.
همچنین انتظار می‌رود روسیه در هفته‌های آینده یک ضدحمله گسترده را آغاز کند. لاکر امیدوار است که این دسته از کمک ها به اوکراین کمک کند تا سال آینده دوام بیاورد و تا آن زمان ممکن است تولید مهمات به میزان قابل توجهی افزایش یابد.
باروس پیش‌بینی کرد: «کمک‌ها برای نگه داشتن اوکراین برای باقی مانده سال جاری، مطمئناً کافی خواهد بود». حتی ممکن است آنها را کمی به سال 2025 ببرد.
برخی از تحلیلگران بر این باورند که مجموعه قبلی 45 میلیارد دلاری که در سال 2022 تصویب شد، اوکراین را تا حدودی اکتبر سال گذشته تا حدودی قوی نگه داشت – تقریباً 10 ماه.
اما هیچ کس به طور قطع نمی داند که تا چه مدت اوکراین را سرپا نگه می دارد.
آیا اوکراین هنوز هم می تواند برنده شود؟
هنگامی که تانک های روسی شروع به کار کردند، اوکراین حتی در داخل ایالات متحده بسیاری از انتظارات را در مورد نابودی فوری خود نادیده گرفت، اما از آن زمان به بعد، سرنوشت آنها بدتر شده است.
ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اخیراً تخمین زده است که کرملین در حال حاضر 10 برابر بیشتر از اوکراین توپخانه و 30 برابر هواپیما شلیک می کند.
در ماه فوریه، اوکراین مجبور به عقب نشینی از شهر شرقی آودیوکا شد، شکستی که آنها به کمبود مهمات نسبت دادند. همه اینها روحیه اوکراینی را نیز از بین برده است.
اوکراین اخیراً سن سربازی اجباری را به 17 سال کاهش داده است، اما با تعداد زیادی از مردان جوان که تلاش می کنند از جنگ خارج شوند، دست و پنجه نرم کرده است.
ما افراد زیادی داریم که آماده حفاظت از سرزمین مادری هستند. اما مطمئناً انگیزه، روحیه می تواند پایین بیاید، مخصوصاً وقتی به خط مقدم می روند و می بینند که خوب، هیچ گلوله ای وجود ندارد. زلنسکی روز یکشنبه به شبکه NBC گفت: «هیچ تجهیزاتی وجود ندارد.
اما برخی از آسترهای نقره ای وجود داشته است. اوکراین مدعی است که برای مثال، علیرغم درگیری‌هایشان در زمین و هوا، حدود یک سوم کشتی‌های جنگی روسیه را در دریای سیاه نابود کرده است.
برخی از منتقدان بسته کمکی تکمیل شده ادعا کرده اند که اوکراین نمی تواند برنده شود.
لاکر با اشاره به اینکه احساس می‌کند شانس پیروزی اوکراین قطعاً اکنون افزایش یافته است، گفت: «اجماع روشنی در مورد تعریف پیروزی وجود ندارد.»
من پیروزی اوکراین را اینگونه تعریف می کنم که اوکراینی ها سرزمین خود را آزاد می کنند و به مرزهای قانونی قبل از 2014 خود بازمی گردند، از جمله کریمه. من فکر می کنم که هنوز از نظر نظامی امکان پذیر است.
با این حال، این کاملاً مبتنی بر وجود کمک های شفاف و منسجم برای اوکراین است که به جلو می رود.
اوکراین همچنین نسبت به روسیه کسری نیروی انسانی قابل توجهی دارد که جمعیت آن را با 144 میلیون کاهش به حدود 38 میلیون نفر در هر ورلدومتر کاهش می دهد.
با توجه به همه این پویایی ها، برخی از صداهای بلندپایه سیاست خارجی در مورد اینکه اوکراین قادر به بازپس گیری تمام سرزمین های از دست رفته خود باشد، تردید داشتند.
سناتور مارکو روبیو (R-Fla.) یکی از اعضای رده بندی کمیته اطلاعات سنا ماه گذشته گفت: «هیچ یک از طرفین نمی توانند آنطور که با ایده آل ترین اصطلاحات تعریف شده است به پیروزی دست یابند.
در عوض، روبیو معتقد است که هدف ایالات متحده باید تقویت دست اوکراین باشد تا بتواند با مطلوب ترین شرایط ممکن مذاکره کند.
ابر عدم اطمینان در مورد کمک های آینده
یکی از عوامل اصلی که برنامه ریزی جنگ اوکراین را تضعیف می کند این واقعیت است که جریان کمک های ایالات متحده نابرابر بوده است.
«رویکردی که تاکنون داشته‌ایم این بوده است که از وضعیت اضطراری به وضعیت اضطراری جهش می‌کنیم، منتظر می‌شویم تا وضعیت به شدت وخیم شود، سپس مجموعه‌ای از مواد را به این روش خیلی کم-خیلی دیر افزایش دهیم. باروس گفت و سپس روی دستانمان بنشینیم.
این به اوکراینی‌ها اجازه نمی‌دهد که به درستی برنامه‌ریزی کنند که چگونه دفاع طولانی‌مدت انجام دهند… زیرا نمی‌دانند از نظر منابع چه اتفاقی برایشان خواهد افتاد.»
پیچیده تر از همه چیز، عدم اطمینان عمیق در مورد چگونگی توازن قوا در واشنگتن پس از انتخابات 5 نوامبر است.
جانسون ممکن است بر سر جنگ کمک به اوکراین با شورش روبرو شود و سؤالاتی در مورد اینکه دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، با اوکراین چه خواهد کرد، وجود دارد.
او قبلاً گفته بود که دارد [back aid to Ukraine] کارولین لیویت، سخنگوی ملی ستاد انتخاباتی ترامپ به روزنامه پست گفت، اما فقط به صورت وام.
ارتش روسیه قدرتمند می شود
یکی از مزایایی که روسیه می تواند از جنگ در اوکراین به دست آورد این است که ارتش این کشور اکنون برای جنگ زمینی طولانی در دوران مدرن آزمایش شده است.
باروس هشدار داد: «هیچ یک از اعضای ناتو تجربه جنگی مانند آنچه روس‌ها در حال حاضر در اوکراین به دست می‌آورند، ندارد».
برخلاف جنگ‌های زمینی گذشته، جنگ اوکراین در معرض عصر میدان‌های نبرد بسیار شفاف بوده است که در آن هواپیماهای بدون سرنشین، رسانه‌های اجتماعی و غیره می‌توانند داده‌های بی‌درنگ را در مورد طرف مقابل ارائه دهند که دستیابی به عنصر غافلگیری را دشوار می‌کند.
او افزود: «اوکراینی‌ها نشان دادند که حتی بهترین ذهن‌های غربی هم دکترین نظامی یا راه‌حل‌های فن‌آوری ندارند تا بتوانند چگونگی بازگرداندن مانور به این میدان جنگ را بیابند».
علاوه بر این، در حالی که روسیه ممکن است سطوح بالایی از تلفات و تلفات تجهیزات خود را متحمل شده باشد، جنگ می‌تواند تولیدات صنعت دفاعی این کشور را توربوشارژ کند و ارتش این کشور را در عرض چند سال بسیار کشنده‌تر کند.
لاکر تاکید کرد: آمریکا و غرب باید اوکراین را به عنوان اولین خط دفاعی ببینند.
او به طرز شومی پیش‌بینی کرد که اگر روسیه پیروز شود، می‌تواند جرأت پیدا کند تا پس از اوکراین به دنبال قلمروهای بیشتری باشد، سناریویی که بسیاری از رهبران غربی از آن بیم دارند.
دیانا گلبووا در گزارش این گزارش مشارکت داشت.