یک کارشناس دینی گفت: دستگاه خلیفه اموی با کار رسانه‌ای و روانی، جوی علیه امام حسین (ع) راه انداختند و افکار جامعه را به آن سویی بردند که مردم جان خودشان را در قبال سکه‌های زر بفروشند و در مقابل عقیده جان خودشان را ندهند.
حجت‌الاسلام امیرحسین ضیائیان محب‌زاده، کارشناس دینی در گفتگو با خبرنگار دین و آیین خبرگزاری علم و فناوری آنا با اشاره به سیر حضور مسلم بن عقیل در کوفه بیان داشت: دعوت مردم کوفه از اباعبدالله (ع) برای عزیمت به این شهر، منحصر به چند ماه قبل از قیام اباعبدالله (ع) و یا خروج ایشان از مکه یا مدینه نمی‌شود، بلکه مدت‌ها مردم کوفه از حضرت (ع) دعوت می‌کردند، حتی بعد از شهادت امام مجتبی (ع) نامه‌هایی به دست حضرت (ع) رسیده بود که آقا بیایید ما به شما وفادار هستیم و علیه معاویه قیام می‌کنیم! اما حضرت (ع) فضای قیام و مبارزه علنی را فراهم نمی‌دیدند، چون معاویه در ظاهر خیلی مسلمان بود و خیلی رعایت می‌کرد. هر چند که در باطن امر اصلاً شاید به اسلام و بقای اسلام اعتقادی نداشت.
چرا امام حسین (ع) در زمان معاویه قیام نکردند؟
وی افزود: حضرت سیدالشهدا (ع) در آن ۱۰ سال بعد از شهادت امام مجتبی (ع) تا سرنگونی معاویه، شرایط را برای قیام علنی و مبارزه علنی فراهم نمی‌دیدند؛ بنابراین بزرگان کوفه و بزرگان شیعه وقتی نزد حضرت (ع) رفت‌وآمد می‌کردند و از ایشان برای قیام دعوت می‌کردند، حضرت (ع) آن‌ها را دعوت به صبر می‌کرد، اما بعد از سرنگونی معاویه و طبق عهدی هم با امام مجتبی (ع) داشتند که حکومت موروثی نباشد، وقتی حکومت به دست یزید رسید و موروثی شد، حضرت (ع) شرایط را مهیای قیام دیدند.
حجت‌الاسلام ضیائیان محب‌زاده ابراز داشت: یزید آدمی نبود که مانند پدرش ظواهر را رعایت کند، کلا همه چیز را علنی و آشکار انکار می‌کرد، حضرت (ع) هم شرایط قیام را فراهم دیدند. البته در این زمان نامه‌های زیادی از جانب مردم کوفه فرستاده شده بود، امام (ع) جناب «مسلم» پسر عمو و نماینده خودشان را برای اینکه صحت این دعوت‌ها و وفای به این عهد‌ها را بسنجند، به کوفه اعزام کردند.
موج‌های مسموم رسانه‌ای در کوفه ورق را برگرداند
وی ادامه داد: فضای اجتماعی کوفه این طور بود که بعد از عزیمت جناب مسلم، در ابتدای امر و تا مراحلی ایشان را همراهی کردند، حتی علیه حاکم وقت کوفه قیام کردند تا حضرت (ع) از راه برسند، اما با حضور ابن زیاد و تطمیع بزرگان و اهالی کوفه از طرف ابن زیاد، یک عده‌ای پا پس کشیدند و دیگر حضرت (ع) را یاری نکردند و از آن دعوت‌های خودشان پا پس کشیدند.
این کارشناس دینی اظهار داشت: این عقب‌نشینی مردم کوفه علل متعددی دارد، از جمله اینکه با تطمیعی که از طرف ابن زیاد صورت گرفت، فضای منفعت‌طلبی برای خیلی افراد مطرح شد که جان با ارزش خودشان را در مقابل سکه‌های طلا به ارزانی فروختند و در پای عقیده خودشان نایستادند و به عبارتی دین خودشان را به دنیا و به سکه‌های زر فروختند.
دین را با چند سکه می‌فروشید؟
وی گفت: تعبیری از اباعبدالله (ع) است که «النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ»؛ این‌ها دینشان لقلقه زبانشان بود و یک عقیده قلبی و تعهد قلبی نسبت به امر امامت نداشتند که تا پای جان، پای امامت بایستند، هر چند که عده‌ای مانند حبیب، مسلم بن عوسجه، هانی و امثال این‌ها پای امام، امامت و عقیده خودشان ایستادند، اما با آن کار رسانه‌ای و روانی، جوی علیه امام راه انداختند و افکار جامعه را به آن سمت بردند که مردم جان خودشان را در قبال سکه‌های زر بفروشند و در مقابل عقیده جان خودشان را ندهند.
این روز‌ها مسلم باشیم
حجت‌الاسلام ضیائیان محب‌زاده تصریح کرد: در ابتدای امر جناب مسلم طبق ظواهری که مشاهده کرد، نامه‌ای که برای اباعبدالله (ع) فرستادند که به کوفه بیایند، اما مسلم هنگام شهادت درخواست کرد که نامه‌ای به امام حسین (ع) بنویسند که دیگر به کوفه نیاید. اما این اتفاق نیفتاد. درسی که از ماجرای کوفه و جریان جناب مسلم می‌گیریم، این است که در فضای شناخت و ادراک، دینمان را درست بشناسیم، یعنی شناخت سطحی از دین، از جریان امامت، نبوت و خداشناسی موجب می‌شود که انسان در شاهراه‌های زندگی، در آنجا‌هایی که فضای امتحان و محک خوردن است خودش را ببازد و مانند مردم کوفه از عقیده اش برای دنیا دست بکشد.
وی افزود: اولین و مهم‌ترین پیام بازشناسی رفتار کوفیان این است که اگر فهم عمیق و دقیق از دین نداشته باشیم، در بزنگاه‌های عقیدتی دنیا را بر عقیده ترجیح خواهیم داد. پس محبان اباعبدالله (ع) تا جایی که می‌توانند باید شناخت خودشان را نسبت به امام و مسائل دینی بالا ببرند. دیگر اینکه دنیا طلبی، منفعت‌طلبی و عافیت طلبی در برهه‌هایی از زندگی که برای ما سختی ایجاد کرده است، مانند فشار اقتصادی و فشار اجتماعی، اگر انسان آن باور و آن عقیده محکم و مستحکم را نداشته باشد، آن جایی که پای دنیایش به میان بیاید، این عقیده را کنار می‌گذارد!
این استاد حوزه علمیه مروی خاطرنشان کرد: اکنون درس ماجرای کوفه برای ما همین است که اگر یک موقع فشار و مضیقه‌ای بود، ما از اباعبدالله (ع)، از امام، از آن باور‌های خودمان دست بر نداریم. چرا که گاهی فضا‌های رسانه‌ای و شبهات ذهن را درگیر می‌کند و هیچ کدام از این‌ها نباید مانع شود که ما از امامت و از جایگاه رفیع انسان کامل دست بکشیم.